Meclis'te kavga eden vekillere çağrı: Biraz daha sakin olabilirsiniz!

Türkiye Büyük Millet Meclisi, halkın temsil edildiği ve halk adına kararların alındığı bir meclis. O çatıyı 'TBMM' yapan işte bu tanımdır. Orada bulunanları ‘milletvekili’ yapan da halkın ta kendisidir.

O koltuklar, o kürsüler ve o mikrofonlar, halkın; vekillerine emanetidir.

Bu bilinci kuşanmasını beklediğimiz vekiller, o çatı altında tartışacak, konuşacak, müzakere edecek, oy kullanacak, yasalar çıkaracak, güncelleyecek veya kaldıracak… Ama her ne yaparlarsa yapsınlar halkın adına yaptıklarını unutmayacaklar. Daha doğrusu bununla yükümlüler.

Bu satırları yazmamın tek nedeni geçtiğimiz hafta yaşanan tekmeli, yumruklu kavga. CHP’li Engin Özkoç’un kürsüye çıkması ve konuşmasına başlaması ile birlikte gelişen olaylar, birden arbedeye ve kavgaya dönüştü. Sonrası ise malumunuz. Görüntüleri hepimiz izledik. Şahsen ben izledikçe gülmekten kendimi alıkoyamadım. Düşünsenize koca koca insanlar tekme tokat birbirine girmiş. Komik olan tarafı bu değil. Komik olan tarafı, bu insanların milletvekili olması.

Bizler oy vererek Meclis’e gönderdiğimiz insanlardan siyaset yapmasını bekliyoruz. Siyaset; yani müzakere, istişare, sağduyu, hoşgörü, edebince tartışma ve dahası. Bizler, birbirlerini yumruklamaları için Meclis’e vekil göndermiyoruz. Eminim o yumruklaşan vekiller de bunu biliyorlar. Ama insan kendi ideolojik düşüncesini takıntı haline getirirse, bazen bilmesine rağmen ne yaptığını bilemiyor. Neyse diyorum ve geçiyorum.

Kavgayı izlediğimde aklıma Meclis’te daha önce yaşanan kavgalar geldi. Geriye doğru bir araştırma yaptım ve yine birçok yumruklu kavgaya rastladım. Ama araştırmanın yarısına gelmiştim ki birden Meclis’te yaşanan 'tebessüm ettiren diyaloglarla' karşılaştım.

Özellikle Erbakan ve Ecevit arasında yaşanan karşılıklı atışmaları izleyince ‘Allah Allah, bunlar neden kavga etmemiş’ dedim. O kadar ağır ithamlara rağmen her iki siyasetçi de gülümsüyordu. Sonra düşündüm ve bir şeyin farkına vardım. Eskiden siyasetçiler ‘kinayeli’ konuşabiliyorlarmış. Son yaşanan kavga öncesi Özkoç’un sözlerine baktım kinayeden eser yok. Yahu sert eleştiri yapmak en doğal hakkın da kardeşim biraz kinayeli konuş da kavgaya mahal verme bari.

Yine bazı renkli vekillerin isimlerine ve görüntülerine rastladım araştırırken. Özellikle Osman Yüksel Serdengeçti’nin kinayeli sözlerine hayran kaldım.

Yine bir dönem milletvekili olan Sırrı Süreyya Önder’in de kürsü performansı; Bahçeli’yi bile güldürmeyi başaran bir performans doğrusu.

Bülent Arınç’ın da CHP’lileri bile güldürmeyi başaran sözleri, Muharrem İnce’nin karşılıklı komik atışmaları derken Binali Yıldırım ismi ile noktaladım araştırmamı.

Binali Yıldırım’a bir parantez açmak gerekir. Çünkü neredeyse her konuşmasında bir espri muhakkak vardı Binali Bey’in. Kılıçdaroğlu’na Ankara-İstanbul otoyolu ile ilgili verdiği cevaplar bir hayli tebessüm ettiriciydi ki Kılıçdaroğlu dahi gülmüştü o oturumda.

Bir neyse daha diyeyim ve çağrıda bulunayım.

Meclis çatısının altında halkın vekilleri olarak bulunan herkese diyorum ki; biraz sakin olun. Konuşurken üslubu gözetin. Çünkü en ağır eleştiriyi bile yumuşatarak söylemek mümkün. Ciddi olmanız, ciddi görünmeniz gereken o kadar çok konu var ki; bunların dışında lütfen daha sağduyulu olun ki bizler de halk olarak sizlere sempati besleyebilelim. Şöyle bir anket yapılsa ve halka o kavga görüntüleri izletilse eminim yüzde 80’den fazla ‘bunlar mı bizi temsil ediyor?’ sözleri kullanılır. Tam tersi Meclis’teki renkli görüntüleri izleseler, belki de sizleri daha çok sevecek ‘iyi ki oy vermişim’ diyeceklerdir. Bunu bir düşünün derim.

En tehlikeli olanı da şu; halkın bu kavga tablosuna bakarak kendi içinde kutuplaşması. İdeolojik kutuplaşmanın dibini yaşayan orta yaş ve üzerine karşı gençlerin daha birlik ve beraberlik görüntüsü aradığı bir ortamda gençleri kaybetmeyin derim.

Son söz: Parti ayırt etmeden tüm vekillerimiz bilmeli ki; Meclis, emanettir ve halk sizi oraya kavga etmeniz için değil, konuşup sorunlara çözüm üretmeniz için gönderdi. Bunu lütfen unutmayın!