Ayşe Arman kaybetti...

Ayşe Arman bugünkü Hürriyet’te “Hal ve gidiş sıfır istikamet felaket” başlığı altında yayımlanan makalesinde ülkeyi ve geleceğimizi “yangın” içinde gösteriyor…

Arman’ın yazısını okuyan gençlerin morallerinin bozulmaması mümkün değil…

Ve…

O moral bozukluğuyla deli kanlarının kaynamaması, kafalarından isyan etmeyi ya da kaçıp gitmeyi geçirmemeleri imkânsız…

Demek istememiz o ki…

İktidarı ölçüyü kaçırıp övmek ne kadar ayıpsa bir gazeteci yazar için…

Olduğundan kötü göstermek için neredeyse küçük bir öğleüstü yelini bile kasırga gibi anlatmak da o kadar ayıptır…

Kabul…

Durumumuz parlak değil…

Ama…

Umudu kesecek kadar kötü de değil…

Ülkeler de insanlar gibidir…

Acılı günleri de olur ve gelir geçer…

Bugünler de geçecek…

Hem de çok kısa bir süre sonra geçecek, göreceksiniz…

Türkiye muasır medeniyetler seviyesini yakalayacak…

AB’ye tam üye olacak…

Yakındır…

Ama…

Tünelin ucunda güneşin değil de karşıdan gelen bir başka trenin ışığını görmek isteyenler için söylenecek söz yok…

Hadi söyleyelim:

Tünelin ucunda güneşin değil de karşıdan gelen bir başka trenin ışığını görmek isteyen Ayşe Arman kaybetti…