Bir selfie ortamı olarak Adalet Yürüyüşü

Bu salt görüntü verme, görüntü paylaşma hali Kemal Kılıçdaroğlu'nun başlattığı yürüme eylemini ne kadar karşılar tartışılır.

Hatice Kübra kubra@internethaber.com

Kemal Kılıçdaroğlu'nun "Adalet Yürüyüşü"  İstanbul'a yaklaştıkça hem kalabalığın hem de medyatik isimlerin katılımının artması dikkatimi çekti.

Nuran Yıldız'a bir iletişimci ve her ne kadar artık yazmasa da sitemizin bir yazarı olarak "Adalet yürüyüşü hakkında ne düşünüyorsunuz?" diye sordum.

O da "Hangisi? Adalet yürüyüşü mü yoksa selfie yürüyüşü mü?" diye cevap verince güldük.

Nuran Hoca'nın iyi bir iletişimci olarak olayı ele alış biçimi oldukça çarpıcıydı.

Kemal Kılıçdaroğlu'nun "Adalet Yürüyüşü" çoktan görsel bir malzemeye dönüşmüştü bile.

Hareket halinde yapılan bir eylem var, bir de araçlarla gelip orada görüntü verip sonra araçlarına tekrar binerek uzaklaşan insanlar...

Dışarıdan bakıldığında, bir manzara ya da turistik bir mekana gidip önünde selfie çekip sonra oradan ayrılmaktan bir farkı yok. 

Bir yanda ellerinde "Adalet" yazılı pankartlarla yürüyenler, bir yanda selfie çubuklarıyla yürüyüşten bir poz paylaşma telaşındaki insanlar...

Oldukça ironik...

Bunların arasına belediye başkanlarını, gazetecileri, sanatçıları falan da dahil edebilirsiniz.

Yürüyüşten bir fotoğraf karesi çek, üstüne "Adalet Yürüşü Selfie'si" yaz ve gönder gitsin. Sonra gelsin Like'lar, gelsin Fav'lar...

Tabii "bak ne kadar eylemsel bir insanım, hem muhalifim hem adalet istiyorum" imajı da cabası.

Bu salt görüntü verme, görüntü paylaşma hali Kemal Kılıçdaroğlu'nun başlattığı yürüme eylemini ne kadar karşılar tartışılır.

Fakat sosyal medyada önünüze ne kadar çok "yürüyüş selfie"si düşerse, sanal da olsa o kadar çok gündeminize girer. Sosyal medyanın gerçekliğe "çarpan" etkisini de katın buna.

Göstermek kadar hatta belki ondan daha fazla, görmenin şehvetine kapılmış giderken, elbette "göründüğün kadar varsın" kuralı tıkır tıkır işliyor.

Düşünsenize bu zamana kadar orada selfie çektirip ayrılan insanların hepsinin bu yürüyüşe başından sonuna kadar iştirak ettiğini(!) 

Galiba o zaman selfie için daha fazla iştah kabartan bir manzara oluşurdu. 

Çünkü "gösteri toplumu" olmak bunu gerektirir....

VAY ARKADAŞ....

Tuncay Özkan Halk TV'de 28 Şubat'ın nasıl bir FETÖ kumpası olduğunu heyecanlı heyecanlı anlatıyor.

Uğur Dündar o anlattıkça bir yandan şaşırıyor, bir yandan "vayy beee" tarzında tepkiler veriyordu.

Bütün suçu FETÖ'ye atarak aklanmanın dayanılmaz hafifliği her ikisinin yüzünden de okunuyordu.

Gördüğüm manzara karşısında ben de kendimi "vayyy arkadaş" demekten alıkoyamadım doğrusu.

Aklıma o dönemlerde Uğur Dündar'ın Kur'an Kursu'na giden çocuklar üzerinden yaptığı haberler geldi.

İrtica hortladı, irtica patladı, irtica çatladı...

Ardı arkası kesilmeyen, dozajı gittikçe yükselen irtica haberleri...

28 Şubat'tan yıllar sonra 2012'de TBMM Darbe ve Muhtıra Araştırma Komisyonu'nda aynı Uğur Dündar hem "darbenin bir numaralı mağduru Fethullah Gülen'dir" dedi, hem de "28 Şubat'ın Başbakan'ı Mesut Yılmaz beni 1,5 yıl işsiz bıraktı" sözleriyle kendisinin de 28 Şubat mağduru olduğunu iddia etti.

Şimdi gel de "vay arkadaş" deme!

28 Şubat'a giden yolda medyanın rolü ne kadar tartışmasızsa, bu isimlerin de o dönem medyadaki rolleri tartışılmaz.

O haberleri kim yaptı, ekrana kim taşıdı, toplumu darbeye hazırlamak için algıyı çatır çatır kim yönetti?

İlla ki yaptıklarını FETÖ üzerinden aklayacaklarsa, bu olsa olsa o dönem FETÖ ile işbirliği içinde olduklarının itirafıdır, başka bir şey değil!


MERVE KAVAKÇI... NEDEN BU KADAR GEÇ?

Uğur Dündar'ın bile "28 Şubat'ın mağduruyum" dediği bir ortamda bize pek söz düşmese de 28 Şubat'ın gerçek mağdurlarından birisi de Merve Kavakçı'ydı.

Bülent Ecevit'in Meclis kürsüsünden "Burası devlete meydan okunacak yer değildir! Biri bu kadına haddini bildirsin" sözleri daha dün gibi aklımda.

Bu olayın ardından Merve Kavakçı Türk vatandaşlığından çıkarılmıştı. Dün Merve Kavakçı'nın Türk vatandaşlığının kaybettirilmesine dair Bakanlar Kurulu kararı yürürlükten kaldırıldı.

Dolayısıyla Türkiye demokrasisi açısından bir utanç vesikası ortadan kalkmış oldu.

Evet, bu güzel bir gelişme ama bir de şeytanın sor dediği var!

Bu karar bu zamana kadar neden kaldırılmadı?

Ben işte buna takıldım kaldım...

twitter.com/Htckubra 

Facebook Hatice Kübra