Taraf yazarı Taraf'a çaktı!
Taraf yazarı Alper Görmüş, Taraf'ın bir haberi veriş biçimini bakın nasıl eleştirdi...
Taraf yazarı Alper Görmüş, Taraf'ın bir haberi veriş biçimini bakın nasıl eleştirdi...
(...)
Bazı durumlar espriye hiç müsait değildir
8 nisan tarihli Taraf’ın birinci sayfasında “Aziz Yıldırım dehşet saçtı” başlıklı bir haber vardı. Haberin spotu da şöyleydi:
“KADIKÖY Kozyatağı’nda dün sabah üniversite öğrencisi Aziz Yıldırım’ın kullandığı araç otobüs durağına girdi: 3 ölü, 2 yaralı.”
Bu habere okurlarımız çok sinirlenmiş. Bana birkaç eleştiri geldi, sanırım yazı işlerine daha fazlası gitmiştir. Onlardan birini, Halûk Sunat’ınkini buraya alıyorum:
“(...) Başlığın altını okuduğunuzda içeriği doğru olarak anlıyorsunuz, tamam. Ama bu tavırda, insanların acısına ya da insanlık acılarına bakışta bir etik/ahlaki eksilme yok mu? Haber kaynağındaki acıyı hissedilir kılma ve hissetmek yerine, başlık üzerinden ilginçlik kurma oyunu (ki artık folklorik bir değer kazanmakta basın âleminde) rahatsız ediciliğinin ötesinde, bir gazetenin ‘kimliğinin’ okur tarafından alımlanışı açısından da sorunlu değil midir? Ben, gazetelerin, ifadelerinde seçtikleri yolların, ifade edegeldiklerindeki samimiyete de ölçü düşürdüğü inancındayım (ya da benim vehmim: belki o da aşılmıştır!).”
Haksız mı okurumuz? Demek “haberi okutan başlık” merakı, üç ölünün ve iki yaralının haberini, yüzümüzde bir gülümsemeyle okumamızda hiçbir sakınca görmeyecek bir noktaya ulaştı. Bence bu da bir “dehşet” seviyesidir.
ALPER GÖRMÜŞ / TARAF
(...)
Bazı durumlar espriye hiç müsait değildir
8 nisan tarihli Taraf’ın birinci sayfasında “Aziz Yıldırım dehşet saçtı” başlıklı bir haber vardı. Haberin spotu da şöyleydi:
“KADIKÖY Kozyatağı’nda dün sabah üniversite öğrencisi Aziz Yıldırım’ın kullandığı araç otobüs durağına girdi: 3 ölü, 2 yaralı.”
Bu habere okurlarımız çok sinirlenmiş. Bana birkaç eleştiri geldi, sanırım yazı işlerine daha fazlası gitmiştir. Onlardan birini, Halûk Sunat’ınkini buraya alıyorum:
“(...) Başlığın altını okuduğunuzda içeriği doğru olarak anlıyorsunuz, tamam. Ama bu tavırda, insanların acısına ya da insanlık acılarına bakışta bir etik/ahlaki eksilme yok mu? Haber kaynağındaki acıyı hissedilir kılma ve hissetmek yerine, başlık üzerinden ilginçlik kurma oyunu (ki artık folklorik bir değer kazanmakta basın âleminde) rahatsız ediciliğinin ötesinde, bir gazetenin ‘kimliğinin’ okur tarafından alımlanışı açısından da sorunlu değil midir? Ben, gazetelerin, ifadelerinde seçtikleri yolların, ifade edegeldiklerindeki samimiyete de ölçü düşürdüğü inancındayım (ya da benim vehmim: belki o da aşılmıştır!).”
Haksız mı okurumuz? Demek “haberi okutan başlık” merakı, üç ölünün ve iki yaralının haberini, yüzümüzde bir gülümsemeyle okumamızda hiçbir sakınca görmeyecek bir noktaya ulaştı. Bence bu da bir “dehşet” seviyesidir.
ALPER GÖRMÜŞ / TARAF
