Hürriyet gazetesi yazarı Ayşe Aral hayatını kaybetti

Hürriyet Kelebek yazarı Ayşe Aral, 46 yaşında hayatını haybetti.

Dün akşam saat 20.30 sıralarında evinde dinlenirken fenalaşan Aral, yapılan müdahalelere rağmen kurtarılamadı.

Kalp rahatsızlığı bulunan Ayşe Aral’da kalp pili takılıydı.

Akşam üstü saatlerinde Aral'ın vefat haberini alan çalışma arkadaşları, yasa boğuldu.

Ünlü karikatürist Tekin Aral’ın kızı olan Ayşe Aral yarın Zincirlikuyu Camisi’nde kılınacak öğle namazının ardından toprağa verilecek.

Ayşe Aral, 2016 yılının Şubat ayında kısmi felç geçirmiş, yaklaşık 2 aylık bir aranın ardından yazılarına geri dönmüştü...

İNSAN MECBUR KALINCA ÖĞRENİYOR SOL ELLE YAZMAYI

Ayşe Aral “Bu da geçecek Ayşecim” başlıklı yazısında rahatsızlığını şöyle anlatmıştı:

“Uzunca bir aradan sonra merhaba... Tam 1,5 aydır yazmadım, daha doğrusu yazamadım. Şu anda da sol elimle yazmaktayım. İnsan mecbur kalınca öğreniyor sol elle yazmayı...

“İNME GEÇİRMİŞİM”

“Bundan 1,5 ay önce, gecenin bir köründe hayatımın şokunu yaşadım. Mutfağa gitmiştim, oburluğum tutmuştu, çikolata ve kola aldım. Keyifli keyifli yatağıma kuruldum, filmi de kaldığım yerden açtım. Yedim yedim doymadım, biraz daha alacaktım, o anda yere çakıldım! Sanki ayaklarım kenetlendi. Kalkmaya çalıştım, baktım sağ kolum oynamıyor! Evde de yalnızım. Sol kolum maşallah cillop gibi ama yetmiyor, beni ayağa kaldırmıyor!, O an sol bacağımı fark ettim, oynuyor. Ve yarım güçle kalkmayı başardım. Sabah tam yataktan kalkacağım, ikinci düşüşümü yaşadım. Ve çığlıklar. Hastaneye ambulansla gittim... Beynime baktılar... İnme geçirmişim. Pıhtı gitmiş.”

“ŞAKA BİR YANA VERİLMİŞ SADAKAM VARMIŞ”

Hastanede üç hafta yatıp fizik tedavi uygulamalarını yaptığını ve iyileşmeye başladığını belirten Ayşe Aral, yazısını şöyle sonlandırdı:

“Düşünsenize, sen sen değilsin artık... Ne olacağını da kestiremiyorsun... Bir yanın ‘bittin ya bittin, buraya kadarmış’ diyor. Yok len diyorsun bazen, kalk kalk... Fizik tedavi uzmanının dediklerini yap. Bacağın başladı işte harekete, yürüyor hadi Ayşe. Sıra kolda, hadi az biraz çaba... Bir de surat çalış, mimikler nerede? Rırrrrrrrr sesini çıkart... Ve beklenen gün geldi çattı, hastaneden taburcu oldum. Yürüyorum artık, kolum çevirip kaldırınca saçıma bile değiyor. Dilim çözüldü. Nasıl çözülmesin ki, ben Ayşe’yim, konuşmadan duramam ki... Şaka bir yana verilmiş sadakam varmış. Hızla ilerledim iyileşme yönünde. Olur mu dedim Ayşe, daha sen iki ay önce bas bas bağrınmadın mı yaşım 45, yolun yarısındayım diye? Daha hayallerin var, kızın var... Küçük bir bebek gibi emekledim, şimdi ise yürümeye başladım. Yazacağım dedim, sağ kol falan dinlemedim, suyu mu çıktı sol kolunun yürü!

Yaz Ayşe yaz dedim. Artık geri döndüm. Artık hayatı başa sarıyorum. Dedim ya hayatta her şey insanlar için, her şey...”