Fatih Altaylı'nın ütopyası gerçek olur mu?
Kemal Bey sabah kendi bürosuna giderken Tayyip Bey'e uğrasa "Bir kahveni içmeye geldim" dese. Erdoğan, "Dur ya, Devlet Bey'i de çağıralım" deyip telefona sarılsa.
GAZETECİLER.COM - "Bir hayalim var. Belki de bir ütopyam. Bilmiyorum ama "Keşke öyle olsa" diyorum. Olabilir mi emin değilim. Ama "Neden olmasın" diyorum, hatta "Neden olmuyor" diye merak ediyorum."
Böyle yazdı bugün köşesinde Fatih Altaylı. "Yeni de değil, yıllardır, çocukluğumdan beri düşünüp dururum bunu. Ama bir türlü aklım almaz neden olmadığını." dediği hayalinin ne olduğunu ise bakın nasıl yazdı:
"Türkiye Büyük Millet Meclisi çatısı altında liderlerimiz var.
(...) Erdoğan var, Kılıçdaroğlu var, Bahçeli var.
Toplumun önünde, topluma örnek, toplumun benimsediği, az veya çok peşinden gittiği kişiler.
Bu isimler yıllarca aynı çatı altında, tabir yerindeyse aym "işyerinde" çalıştılar, iş yaptılar, yapıyorlar.
10 yıldır, 15 yıldır birlikteler.
Bazıları daha uzun süre birlikte oldu.
Neden tüm bu isimler aralarında "dostane" bir diyalog kurmazlar.
Birbirlerini kürsülerde, meydanlarda eleştirsinler elbet.
Birbirlerini beğenmesinler beğenmiyorlarsa.
Ama "beşeri" ve "medeni" bir ilişkinin ötesinde bir "dostluk" içinde olmak çok mu zor?
Ne olur sanki Kemal Bey sabah kendi bürosuna giderken Tayyip Bey'e uğrasa ve "Bir kahveni içmeye geldim" dese.
Erdoğan, "Dur ya, Devlet Bey'i de çağıralım" deyip telefona sarılsa.
Bazı öğlenler Meclis lokantasında aynı masayı paylaşıp konuları ele alsalar.
Bırakın ciddi konuları ele almayı, en azından "geyik" yapsalar.
Senede bir-iki de olsa ailece buluşup evde veya dışarıda beraber yemeğe çıksalar.
Kötü mü olur?
Hepimizin tansiyonunu düşürmez mi böyle bir ülke, böyle bir liderler ilişkisi. Her türlü uzlaşma komisyonundan daha fazla işleri kolaylaştırmaz mı?
Gerçekten çok mu zor!"
Böyle yazdı bugün köşesinde Fatih Altaylı. "Yeni de değil, yıllardır, çocukluğumdan beri düşünüp dururum bunu. Ama bir türlü aklım almaz neden olmadığını." dediği hayalinin ne olduğunu ise bakın nasıl yazdı:
"Türkiye Büyük Millet Meclisi çatısı altında liderlerimiz var.
(...) Erdoğan var, Kılıçdaroğlu var, Bahçeli var.
Toplumun önünde, topluma örnek, toplumun benimsediği, az veya çok peşinden gittiği kişiler.
Bu isimler yıllarca aynı çatı altında, tabir yerindeyse aym "işyerinde" çalıştılar, iş yaptılar, yapıyorlar.
10 yıldır, 15 yıldır birlikteler.
Bazıları daha uzun süre birlikte oldu.
Neden tüm bu isimler aralarında "dostane" bir diyalog kurmazlar.
Birbirlerini kürsülerde, meydanlarda eleştirsinler elbet.
Birbirlerini beğenmesinler beğenmiyorlarsa.
Ama "beşeri" ve "medeni" bir ilişkinin ötesinde bir "dostluk" içinde olmak çok mu zor?
Ne olur sanki Kemal Bey sabah kendi bürosuna giderken Tayyip Bey'e uğrasa ve "Bir kahveni içmeye geldim" dese.
Erdoğan, "Dur ya, Devlet Bey'i de çağıralım" deyip telefona sarılsa.
Bazı öğlenler Meclis lokantasında aynı masayı paylaşıp konuları ele alsalar.
Bırakın ciddi konuları ele almayı, en azından "geyik" yapsalar.
Senede bir-iki de olsa ailece buluşup evde veya dışarıda beraber yemeğe çıksalar.
Kötü mü olur?
Hepimizin tansiyonunu düşürmez mi böyle bir ülke, böyle bir liderler ilişkisi. Her türlü uzlaşma komisyonundan daha fazla işleri kolaylaştırmaz mı?
Gerçekten çok mu zor!"
